support

Σάββατο 7 Μαΐου 2011

Φτανουν οι ηρωες,εχουμε αρκετους, γεμισαν οι δρομοι
Τους βλεπω τα βραδια να κολλανε αφισες στους δρομους, να διαφημιζουν τους εαυτους τους
Ασφαλεια λεγεται, το νιωθεις;
κλεισε τα ματια. καλυτερα τωρα;
Οσο νυχτωνει,ειναι περισσοτεροι. και δυνατοτεροι ειναι.
Ετσι,ολοι μαζι. Για την ασφαλεια
-αυτο που δεν ζητησα ποτε,κι αυτο που δεν πηρα
δεν μου ανηκει, δεν εχω μαθει σ αυτο.
Οι ηρωες μου σπανε τα δοντια τους στα πεζοδρομια, βιαζουν τη νυχτα ο ενας τον αλλον,
κοιμουνται σαν ζωα στριμωγμενοι στις καροτσες παρατημενων αμαξιων
κι υστερα ερχονται και μ αγκαλιαζουν, με τυλιγουν με σκουπιδια και τη μυρωδια του φοβου που σαπιζει - να. ασφαλεια.
Οταν ηταν παιδια οι ηρωες μου τρεφονταν με αντικαταθλιπτικα και
κρυβονταν στη ντουλαπα απο τον πατερα τους -
ηρθαν υστερα στην κουνια μου και μουρμουρισαν
''μη φοβηθεις''.
κι εκει στα χερια τους αφησα τις τυψεις και τους ερωτες μου.
γι αυτο, φτανουν οι ηρωες, γεμισαν οι μπυραριες και τα μπουρδελα.
Γεμισα ασφαλεια και αυτογραφα στο κορμι μου- υπογραφουν με σαλιο και ανεξιτηλα στυλο
οι ηρωες.
κι οι δικοι μου,
που καπου μαζεμενοι φυλανε τα παιδικα μου ονειρα, δεν θα ρθουν ξανα.
Δε θ ακουσω ξανα ''αφεσου εδω''.
Γιατι μια μερα που ειχα πιει τους βιασα κι εγω
ολους εναν-εναν
και τους αφησα να γλειφουν τις πληγες τους σ ενα σπιτι αδειο-
η ψυχη μου.
ή ισως, κρυβονται εκει και
γλειφουν ακομα τις δικες μου πληγες.
ετσι ειναι οι ηρωες.
α φ ε σ ο υ ε δ ω