support

Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2011

Πανε μηνες που εφυγα απο εκει. 
τωρα στους  τοιχους ΕΝΟΙΚΙΑΖΕΤΑΙ και ΠΩΛΕΙΤΑΙ
και απο κατω ο αριθμος της πυροσβεστικης, του ψυχιατρου και του Αλλοδαπων.
πανε μηνες που δεν μενω εκει 
Απλα μενω: υπομενω, απομενω και τα σχετικα 
και τα χερια, τα νυχια, η κοιλια και το δερμα μου, δεν ανηκουν τωρα πουθενα 
ακατοικητα.
ερχονται και χτυπανε και φευγουν απραγοι 
πυροσβεστες γιατροι και μεταναστες, και καθε μερα 
η ιδια ετοιμοθανατη γρια με τα ματια σου. 
ειναι τωρα κοντα δεκα μηνες και κατι δευτερες- δε βαριεται. 
τα παραθυρα πιασανε μουχλα στις ακρες και εντομα με δισεκατομμυρια τριχωτα ποδια 
τρωνε τα πατωματα, και σταζει η υγρασια τους στο μετωπο μου 
και κομματια φαγωμενου ξυλου γδερνουν τα μαγουλα μου 
και καινε τα ματια μου τα ματια της.
καιρος ειναι. 
κοιμαμαι σε κατι ξενοδοχεια, απ αυτα που κρυβουν οι τοιχοι και τα φωτα,
μερικες φορες απλα δεν κοιμαμαι, συνεχιζω να περπατω 
και ξεχνιεμαι χτιζοντας σπιτια, γραφοντας τεραστια και μεγαλειωδη μυθιστορηματα, οργανωνοντας γιορτες
 φτιαχνω απο αλατι και ξυλο καρεκλες και τραπεζια κι επιπλωνω τα αδεια μου δωματια
για να μεινουμε μαζι μια μερα- 
(θα σου κανω χωρο και στο κρεβατι και θα μενουμε μαζι και θα κοιμομαστε μαζι τα σαββατα 
και θα σου φερνω στο κρεβατι ζωγραφιες ξενων παιδιων,
 αφου εδωσες τα δικα μας σ'εκεινη τη γρια να τα χει στηριγματα να περπαταει- 
θα ψαχνω τα ξενα σκουπιδια και θα βρισκω ζωγραφιες, αφου σ αρεσουν).






και επιτελους 


Κατεβαστε πια το ΠΩΛΕΙΤΑΙ! 
ξηλωσε το ρε γαμωτο, βγαλτο, ειμαι εδω 
τιποτα δεν ενοικιαζεται, κανεις δεν θα ζησει σ αυτα τα ιδια τα χερια και τα πνευμονια, 
εστησα και παγιδες να πεσετε μεσα.
 ακατοικητα να μενουν. 


γιατι παει καιρος : ουτε πατωματα ουτε παραθυρα να βλεπουν τον ηλιο 


απομενω ηδη
καπου αλλου.