support

Δευτέρα 6 Ιουλίου 2015

άδειες κούτες, συγκεκριμένα

Μεγαλώνοντας τώρα,
δεν μπορώ να μιλήσω γενικά, για τίποτα.
να μιλήσω για σύνολα,
για τα σπίτια, τα καλοκαίρια, ή για την ανθρωπότητα
 Κάθε φορά που είπα
‘’τα αγαπάω τα καλοκαίρια’’  ή ‘’όλοι οι άνθρωποι είναι ηλίθιοι’’
κάπως έπεσα έξω.
Είναι πρόβλημα της γενιάς μας αυτό φαντάζομαι,
να μιλάμε πάντα συγκεκριμένα και προσωπικά
και πάλι να πέφτουμε έξω
ψάχνοντας τελικά ένα σύνολο να μας χωράει.

Σίγουρα, το σύνολο δεν σημαίνει δύο, σημαίνει πολλά περισσότερα
-                           -  είπα η γενιά μας, γενικολογώντας πάλι ,
           με χώρεσα όμως κάπου,  τουλάχιστον γι απόψε.
Γιατί μεγαλώνοντας, θα αλλάξω σπίτι
θα βρω κάτι μικρότερο, μεγαλώνοντας- για να μπορώ να το συντηρήσω
όπως συμβαίνει με όλα μας, συναισθήματα, προβλήματα και προσδοκίες.

Μόνο εσένα δεν χρειάστηκε να πετσοκόψω για να συντηρηθείς.

Πάντα σε σκέφτομαι όταν πίνω
γιατί ξεχνάω την ηλικία μου, και μπορώ να είμαι ότι ήμουν όταν με γνώρισες
εσύ δεν ξέρω, και δεν με ενοχλεί.

Απλά με πληγώνει που δεν χτυπάς πια μεθυσμένη το κουδούνι.

και σήμερα μιλήσαμε για ενεργητικότητα και παθητικότητα
Αυτό με πληγώνει: η παθητικότητα της αγάπης μπροστά στο ενεργητικό του παράλογου
αλλά φαντάζομαι, γενικά, έτσι συμβαίνει, κάποτε εξαντλείσαι και δεν έχεις άλλο κουράγιο να σαι από πάνω
και σου φτάνει η αγάπη, είσαι τόσο κουρασμένος που η αγάπη σου φτάνει


Βέβαια, μου λείπεις, εννοώ συγκεκριμένα,
και εννοώ: μου τη δίνει που είσαι εδώ όποτε έχουμε πράγματα να πούμε, και λείπεις
όλες τις υπόλοιπες 30 μέρες του μήνα-
αλλά να είμαστε δίκαιοι: έχεις κι εσύ να μεγαλώσεις


Και με τον καιρό, χώρεσα στη γενιά μου,

απλά είμαι τόσο κουρασμένη που δεν μου φτάνει.
Και θα θελα να μου χτυπούσες το κουδούνι μεθυσμένη, αλλά δεν ξέρω αν κι αυτό
θα μου φτανε τελικά.
ίσως δεν τα χω μικρύνει όλα όσο θα πρεπε, ή δεν βγάζω αρκετά λεφτά για να τα συντηρήσω.



όπως και να χει, θα μετακομίσω και δεν θα ξέρεις καν ποιό είναι το κουδούνι μου