support

Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2015

μεσα απο πυραματα

Πάντα πριν βγω από το σπίτι πλένω τα δόντια μου
και καμιά φορά δεν τα πλένω επίτηδες, για να μην βγω από το σπίτι
ξυπνάω, κάθομαι στον υπολογιστή και καπνίζω και γεμίζω την κούπα μου γαλλικό
σηκώνομαι, φτιάχνω λίγο ακόμα, κάθομαι στον υπολογιστή,
περιμένω
μέχρι να τελειώσει η μέρα.
την επόμενη ξεκλειδώνω τον σύρτη, ψάχνω τα κλειδιά μου, πλένω τα δόντια μου, κατεβάζω τα σκουπίδια
ευτυχώς ερωτεύτηκα νωρίς και ξέρω πώς είναι να πνίγεσαι από τα σκουπίδια,
κι έτσι φροντίζω πολύ για κάτι τέτοια 
η πόρτα μου είναι από τις παλιές, τις όχι ασφαλείας αλλά
όταν νοίκιαζα το σπίτι είχα άγνοια κινδύνου
-βέβαια εσύ έλεγες ότι είχα πάντα άγνοια κινδύνου
ψέματα, αν και τα 25 ήταν καθαρή τύχη, σ αυτό συμφωνώ-
πολύ θα το θελα να χα άγνοια κινδύνου, πάντως, για να μπορέσω επιτέλους να τα ρίξω
σε κάποια
και να γλιτώσω τα λεφτά που δίνω για το αλκοόλ
είναι και αυτό ένα καλό κίνητρο για να βουρτσίζεις τα δόντια σου καθημερινά
Κίνητρα, εδώ σηκώνει μεγάλη ανάλυση το γραφτό
αλλά όχι, είμαι ο,τι είμαστε
σχεδόν-επιτυχημένα πειράματα της ψυχολογίας,
πεινασμένα σκυλιά με καμπανάκια στο λαιμό
ποντίκια εθισμένα- τα μισά στην ηρωίνη και τα υπόλοιπα στη σοκολάτα,
ανάλογα με την δομή του ντι-εν-έι τους-
αναγνωρίζω τα ερεθίσματα, αλλά δυσκολεύομαι στην πράξη
τουλάχιστον με συμπαθώ γι αυτό που είμαι χωρίς να προσθέτω ή να αφαιρώ,
καλύτερα δηλαδή από τον μέσο όρο
για να μιλάμε και με μαθηματικά.
Και όλα αυτά είναι σημαντικά πράγματα, η παιδεία
να πλένεις τα δόντια σου και να καθαρίζεις λιγάκι το γραφείο και το πάτωμα πριν έρθουν οι φίλοι σου στο σπίτι,
τα μαθηματικά και η σωστή διατροφή και η ακριβής ποσότητα καφέ για τον τέλειο γαλλικό
ο μέσος όρος
και τα κίνητρα
θέλω να μαζέψω λεφτά για να βάλω κλειδαριά ασφαλείας στο ποδήλατό μου
για να μην λες άλλο για την άγνοια κινδύνου, φτάνει μ’αυτό.
καθένας επιλέγει τους εχθρούς του
-πάρε για παράδειγμα το καφέ χρώμα: ποτέ δεν το χώνεψα
μπήκε στη λίστα νωρίς
το καφέ, και ο,τι αυτό συνεπάγεται, τα φθινόπωρα, τη σκουριά, τη σοκολάτα γάλακτος
κι αυτό με κατατάσσει αυτόματα στα ποντίκια της ηρωίνης, το δείγμα βήτα
το προτιμώ, γιατί στατιστικά έχουμε περισσότερα τατουάζ, λιγότερη ευαισθησία σε αλλεργίες, και 
περισσότερες ικανότητες επιβίωσης σε περίπτωση πυρηνικής καταστροφής
η δυσκολία μας είναι η καθημερινή ζωή
αλλά διορθώνεται, μπορείς πάντα να σηκωθείς, να φτιάξεις καφέ (που κανονικά είναι μαύρος)
και να περιμένεις
να τελειώσει η μέρα
η κάθε μέρα
μέχρι την πυρηνική καταστροφή.
και τότε θα επιβιώσουμε θριαμβευτικά. 

Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2015

περιληψη

κάτι ήθελα να πω.
ξεχνάω τελευταία
είναι η πλήξη, ή εγκεφαλικές συνάψεις που κολυμπάνε στις καταχρήσεις
ή η γλώσσα, που δεν βοηθάει
είμαι μόνιμα στο στοματικό στάδιο, φρόυντ πάντα,
και την έκαψα, το στόμα μου τσούζει από τα πειράματα, από όλα τα σώματα που δοκίμασα, τα γράμματα, το χώμα, τα φάρμακα, τα νύχια μου, τα καλοκαίρια και τις μουσικές τους
δε βοηθάει
λένε η περιέργεια είναι κάπως προσόν, κινεί την ανθρωπότητα από τις αρχές του κόσμου,
ίσως φταίει που πέρασαν πάρα πάρα πολλά χρόνια από κεινες τις αρχές
αλλά ακόμα ρωτάω και δεν καταλαβαίνω- ή πάλι ξέχασα
ερωτηματικά,  σχεδόν αποδεκτά
τα θαυμαστικά φαίνονται γελοία. κινούμαστε λογικά ανάμεσα σε παύλες, τελείες, αριθμούς, λιτά και απέριττα και χωρίς φανφάρες
από τέτοιες έχω απόθεμα ακόμα- τότε που ερωτεύτηκα- και τις σκορπάω από δω κι από κει
για να μην εμποδίζουν, να μην τις σκουντουφλάω μέχρι να φτάσω στο διακόπτη και να ανοίξω τα φώτα, τις ξεφορτώνομαι
και φτάνω τους διακόπτες πιο ανεμπόδιστα, διασχίζοντας κυκλικά τον εαυτό μου μονάχα
περιττές κινήσεις πάντα μου, κύκλοι και ζιγκ ζαγκ για να μην πάω ευθεία
τελικά έφτασα στο ίδιο σημείo, απλά λίγο πιο αργά, λίγο πιο μετά από τους υπόλοιπους
δεν πειράζει, αν και αναρωτιέμαι τι θα λεγε ο φρόυντ για όλα αυτά.
τώρα ούτε αυτόν τον βοηθάει η γλώσσα
τουλάχιστον πέθανε διάσημος
βασικό, σαν τις τελείες και τους αριθμούς
αλλά δεν ήταν αυτό το θέμα.
το θέμα- μεγάλη υπόθεση.  η ζωή έχει τη φάση της άλλα το μείον σε όλα αυτά είναι η απουσία περίληψης, τρέιλερ ή βαθμολογίας
μπορώ να φλυαρώ ακατάπαυστα
θα θελα να πληρώνομαι για να κουκουλώνομαι μέχρι το κεφάλι τον χειμώνα και να γεμίζω σελίδες με πράγματα που δεν νοιάζεται κανείς να διαβάσει
για να κάνω ζιγκ ζαγκ και κύκλους, και να μου λένε μπράβο
αυτό κάνει η ζωή και δεν ξέρω ποιος την πληρώνει και μπορεί να συνεχίζει να υπάρχει
την φτιάχνεις κάπως κι αυτή πάει και γαμιέται στην πρώτη ευκαιρία
και καθόλου δε ντρέπεται για τις φλυαρίες και τα θαυμαστικά,
ή για την έλλειψη νοήματος

γιατί κάπως, στο τέλος, πρέπει να βγαίνει νόημα

περίεργο. βγήκα εκτός θέματος.
καμιά φορά ο εγκέφαλος κολλάει
καμιά φορά κι η ζωή κολλάει
μ’ένα τραγούδι, με μια ταινία, με μια γκόμενα, με ένα διαφημιστικό σποτ που άκουσες το πρωί στο ραδιόφωνο του μαγαζιού που μπήκες να πάρεις καφέ
κολλάει, ούτε κύκλοι ούτε ζιγκ ζαγκ ούτε ευθεία
μετά ξαφνικά, από το πουθενά, ξυπνάς στο τώρα. κι απλά έχεις χάσει λίγα ανάμεσα
και πας παρακάτω μεταμφιεσμένος σε κάποιον που καταλαβαίνει,
όπως όταν κοιμάσαι στη μέση μιας ταινίας που όλοι λάτρεψαν και ντρέπεσαι να ρωτήσεις τι διάολο έγινε πριν το τέλος που σε ξύπνησαν τα φώτα
κάτι δυνατό, σίγουρα
πας σπίτι, γκουγκλάρεις και διαβάζεις την περίληψη
δεν εντυπωσιάζεσαι, και για κάποιο λόγο στο μυαλό σου γυρίζει πάλι εκείνο το διαφημιστικό - τι να κάνεις, καμιά φορά ο εγκέφαλος επιλέγει να κολλάει, τα παρατάει και λέει άντε γαμήσου, δεν έχω άλλο
εντάξει αλλά σκέφτεσαι, γιατί τώρα, γιατί έπρεπε το συγκεκριμένο τραγουδάκι, είναι σαν παρέλαση θαυμαστικών, δε με λυπάσαι; –δε βαριέσαι. πας παρακάτω, μεταμφιεσμένος σε κάποιον με θέματα
πολύ σημαντικά θέματα
σε κάποιον που κατάλαβε το νόημα
σε κάποιον


κάτι ήθελα να πω, αλλά ξεχνάω ρε γαμώτο τελευταία.
και κάτι έψαχνα, αλλά στο δρόμο απορροφήθηκα
με διάφορα
καμιά φορά κολλάω
καμιά φορά ψάχνω την ευθεία μου και δεν θυμάμαι που την άφησα
και πρέπει να πάω πίσω πίσω πίσω και να το πιάσω από την αρχή
και καμιά φορά πιστεύω πως το χω βρει το νόημα αλλά κάπου το παράτησα
απορροφημένη σε κάποιο τραγούδι στο κεφάλι μου
και, απλά, είναι που κάτι ήθελα να πω,
αλλά αν το σκεφτείς πάντα είναι που κάτι θέλω να πω,
αλλά δεν
περιληπτικά: τίποτα, όλα καλά, μπορώ να συνεχίσω να υπάρχω
μεγάλο θέμα.