support

Τρίτη 25 Ιανουαρίου 2011

πατριδες

μμ,κι εγω
που δε γνωρισα ορια

μα
δεν χωραω
στον εαυτο μου.

Παρασκευή 21 Ιανουαρίου 2011

πρωτα ηταν εκεινος
κι ηταν ο ενας και καθοταν
γυμνος κι εδινε ονοματα στα πραγματα

κι υστερα τον ανοιξαν στα δυο κι εβγαλαν απο μεσα του
τον ερωτα και την αναγκη
κι ηταν σαν καθρεφτης
οι δυο τους

και φιληθηκαν και απο τον εναν
ξευθηκε το νερο
κι απο τον αλλον η φωτια
κι ο κοσμος εγινε πλανητες και αστερια
εγινε το χωμα και τα ζωα και η βροχη.
κι οι δυο τους εγιναν
ο κοσμος.

την επομενη μερα
εκαναν βολτα στον κηπο τους
κι ο ενας
εβγαλε τα νυχια του
και τα μπηξε στο λαιμο του αλλου.

κι ο θεος ειπε ''ευλογησον'' ,
ξεσκονισε τα ρουχα του,

και προχωρησε παραπερα.

Τρίτη 18 Ιανουαρίου 2011

Kι ο Αβελ γυρισε πλευρο κι αναρρωτηθηκε αν θα μπορουσε ποτε να συγχωρεσει
κι ο θεος τρομαξε απ τον αναστεναγμο του
κι εκρυψε το φιδι στα ποδια του μην σηκωθει και τον ψαξει.
κι Ακουμπησε στην ακρη του παραθυρου,
κανενα πατζουρι ανοιχτο,
και ετριψε με την παλαμη του τα σημαδια στις χουφτες του
ευχομενος ανωφελα
να μην τον ειχε στειλει εκει κατω.

κι εδω κατω κανει κρυο και κανει φοβο και εκδικηση και τιμωρια
κανει ψεμα
και ο ανθρωπος δεν φοβαται την τιμωρια
μα φοβαται το δικο του χερι
-εκατον εικοσι χτυπηματα γιατι φοβαται το μαστιγιο

Στα γονατα τωρα

κι η δυναμη στα δαχτυλα του
ειναι η δυναμη στα ποδια του ελαφιου

να τρεξει
να τρεξει
λιγο παραπανω μεχρι να το πιασει το λιονταρι
μεχρι να μπει στο δερμα του ο χειμωνας

Και παλι ο Αβελ τρεμει στο κρεβατι του
κι ο θεος μαζευει τα χαρτια του
τα σκορπαει τα σκιζει

κι υστερα δεν ξερει
τι παρακατω;


ενα αταραξ
και στο κρεβατι.

Σάββατο 15 Ιανουαρίου 2011

α,η ζωη

Μισοτελειωμενο
παραμυθι,ονειρο-κατι ψευτικο
δεν εχει και διαφορα
Κι εκεινη η ζητιανα που το διηγιοταν
ποιος ξερει σε ποια γωνια θα σαπιζει
και ποιος τελικα θα τη βιασει μεχρι θανατου ,ετσι
με τα κουρελια της και τα θολα της ματια
-α,σιγουρα αυτη ειναι η καταδικη της
γιατι μοναχα οι δολοφονοι εχουνε τετοια ματια
θολα,κι οι
τρελαμενοι
κι οι ηρωες
-και τη ζωη σου δεν τη λες ηρωιδα ,τη λες;

ωραια,
θα περιμενω να τελειωσεις και
θα γυρισω πλευρο.
θα ψαξω κατι να φαω
κι αμα ερθει και με ζητησει
πες
δεν εχει νοημα τωρα
δεν συνεχιζεται
καλυτερα μισοτελειωμενο

Τρίτη 11 Ιανουαρίου 2011

Να π ε φ τ ω
να πεφτω αργα: αυτη ειναι η ηδονη
τοσο βασανιστικα αργα που να μπορω
να βλεπω στον καθρεφτη τον εαυτο μου
να βουλιαζει προσπερνωντας το χτες
το φεγγαρι, το γιατι.
ετσι, για να μπορω να νιωθω πως ο αερας
ποναει περισσοτερο απο τα συναισθηματα
η απο μια κλωτσια στην κοιλια.

Να σηκωνεσαι μετα το βραδινο σου μ ε θ υ σ ι
ο αερας βρωμαει ποτο και εμετο και τα ρουχα σου κι εσυ
ολοκληρος βρωμας θλιψη.
Να πλενεις το προσωπο σου με βρεγμενες πετσετες
γιατι το νερο απο τη βρυση τρεχει με τοσο μεγαλη ορμη
που φοβασαι μηπως παρασυρει το μυαλο σου αν το ριξεις
στο κεφαλι σου.

τι σου θυμιζει;
εμενα τιποτα - δεν ξερω απ αυτα
ψεμματα!

παμε να φυγουμε
παμε,φοβαμαι
φοβαμαι, δεν μ ακους;
μ ακους, δεν φοβασαι;
και να παμε που;
που ειναι ενα μερος χωρις καθρεφτες
χωρις αερα και νερο και ορμη;
που, να υπαρξουμε μακρια απο τον εαυτο μας;

εμενα,οχι-
δεν μου θυμιζει τποτα παντως

Δευτέρα 3 Ιανουαρίου 2011

υποτασσοντας

H συνθήκη, δεδομένη : μην προδωθείς και μην προδώσεις
τα σαββατοκύριακα ο θάνατος μοιάζει ευκολότερος γιατί δεν έχεις καμία άλλη υποχρέωση
παρά μόνο αυτό,
να ιδρώσεις και να φτύσεις σπέρμα και ευγνωμοσύνη για να παραμείνεις ζωντανός

κι εκείνα τα παιδιά δεν μοιάζουν να καταλαβαίνουν
κι ουρλιάζουν τη δύναμή τους κάθε πρωί έξω από το παράθυρό σου
μα τα σάββατα είναι τα χειρότερα γιατί δεν έχεις καμία άλλη υποχρέωση παρά μόνο να τ ακούς και να ξαγρυπνάς από το βάρος της ανάσας σου

δεδομένη η συνθήκη: ξυπνάς και πάλι
κινείσαι αθόρυβα, δεν βάζεις παπούτσια μην την ξυπνήσεις
κρύο πάτωμα, γλιστράει
-μόνο μην ξυπνήσει-

γλιστράς και πιάνεσαι από το γείσο του μυαλού σου
δαγκώνεσαι να μην φωνάξεις μα είναι αργά
έχει ξυπνήσει - αυτός ο νταβατζής,
η ψυχή,
θα σε σύρει πάλι στα άγια και βρώμικα μπουρδέλα
κάπου να πουληθεί, κάπου να αδειάσει τα υγρά της

δεδομένη η συνθήκη.
το κορμί μου το αντέχω
μπορώ ακόμη και να μάθω να το αγαπάω-ίσως

μα εκείνον τον φασίστα
την ψυχή
δεν θα την κουμαντάρω

δεδομένο.



και απλά περιμένεις το σαββατοκύριακο.