ετσι πρεπει να ναι η αγαπη. σαν τις βουλιμιες μου σαν τα τσιγαρα που στιβαζεις το ενα πανω στο αλλο να ποναει, και να ζηλευει οπως τη θαλασσα που κλεβει το γαλαζιο απο τον ουρανο. να μυριζει οπως ο ιδρωτας που σκουπιζεις στα ρουχα μου μετα τις μαχες μας, να ανασαινει, να μην ανασαινει, να βαζει τα δαχτυλα στις πριζες και να λυσσαει.
σε κοιταω και θελω να χωσω τα νυχια μου στα μπρατσα σου τοσο δυνατα που να σε ματωσω,γιατι δεν γινεται να μ αγαπας τοσο - δεν σε πιστευω- κι εγω, πως..δεν γινεται, απλα.
γραφω στον τοιχο μου το ονομα σου ξαπλωνω κατω λουζομαι με βενζινη κι αναβω
και δεν λεω κουβεντα δεν σκεφτομαι μοναχα περιμενω να με βρεις.
γαλαζιο κι εσυ και θελω να σε κλεψω, να πεθανω για να γεννηθω δρομος, ο δρομος που γνωριζεις κι εμπιστευεσαι- ισως να περιμενω να μεγαλωσω, κι οταν μεγαλωσω θα γινω θεατρο θα παιζω και θα ξαναπαιζω τo θανατο μου για να με κλαις και να σου λειπω- θεατρο,
ηθοποιοι και θεατες σκηνη και βεβαια πραξεις, γιατι οι λεξεις μου ρημαξανε κι οι δικες σου καραδοκουνε στις γωνιες σαν τον χειροτερο βιαστη, σαν τη πιο μεγαλη αγαπη.
η να περιμενω να γερασω, κι οταν γερασω θα σε παντρευτω.τοτε, θα κανουμε και σπιτια και φαναρια και δρομους, θα κανουμε κωμωδιες και τραγωδιες, ζηλειες ηλιθιες,και μια θαλασσα καινουρια, πρασινη,και θα κρυφοκοιταω με ματια αδυναμα απο την κλειδαροτρυπα οταν κανεις μπανιο, θα χυνεις τον καφε μου απο το τρεμουλο, θα τσακωνομαστε, κι οταν κοιμασαι θα θελω να σε ξυπναω για να μου μιλας, γιατι γερασαμε πια και δε μενει πολυς χρονος και πρεπει να προλαβεις να μου τα πεις ολα - ξυπνα και μιλα μου, ξυπνα- κι εσυ θα κλωτσας την κουβερτα και θα με διωχνεις κι υστερα θα τυλιγεσαι γυρω μου και θα με σκεπαζεσαι, κι ας γρινιαζεις για τη ζεστη, και θα μου λες κοιμησου. και θα κοιμαμαι.
ζεστη. περασε η ωρα.
μυριζει βενζινη και καμενη σαρκα.
κοιταζω τα ηλιθια παιδικα μου γραμματα-δεν ξερω πως να μεγαλωσω. κοιταζω το ονομα σου. παλι ειπα πολλα. ανασαινω, δεν ανασαινω. περιμενω. οσο καιγομαι, ακουω τα βηματα σου να με ψαχνουν.
ξερω, θα με βρεις. θα χασω παλι. οσο βαθια και να κρυφτω στις φλογες, θα με βρεις, το ξερω.
μου το χες πει, ετσι πρεπει να ναι. περιμενω.
σε κοιταω και θελω να χωσω τα νυχια μου στα μπρατσα σου τοσο δυνατα που να σε ματωσω,γιατι δεν γινεται να μ αγαπας τοσο - δεν σε πιστευω- κι εγω, πως..δεν γινεται, απλα.
γραφω στον τοιχο μου το ονομα σου ξαπλωνω κατω λουζομαι με βενζινη κι αναβω
και δεν λεω κουβεντα δεν σκεφτομαι μοναχα περιμενω να με βρεις.
γαλαζιο κι εσυ και θελω να σε κλεψω, να πεθανω για να γεννηθω δρομος, ο δρομος που γνωριζεις κι εμπιστευεσαι- ισως να περιμενω να μεγαλωσω, κι οταν μεγαλωσω θα γινω θεατρο θα παιζω και θα ξαναπαιζω τo θανατο μου για να με κλαις και να σου λειπω- θεατρο,
ηθοποιοι και θεατες σκηνη και βεβαια πραξεις, γιατι οι λεξεις μου ρημαξανε κι οι δικες σου καραδοκουνε στις γωνιες σαν τον χειροτερο βιαστη, σαν τη πιο μεγαλη αγαπη.
η να περιμενω να γερασω, κι οταν γερασω θα σε παντρευτω.τοτε, θα κανουμε και σπιτια και φαναρια και δρομους, θα κανουμε κωμωδιες και τραγωδιες, ζηλειες ηλιθιες,και μια θαλασσα καινουρια, πρασινη,και θα κρυφοκοιταω με ματια αδυναμα απο την κλειδαροτρυπα οταν κανεις μπανιο, θα χυνεις τον καφε μου απο το τρεμουλο, θα τσακωνομαστε, κι οταν κοιμασαι θα θελω να σε ξυπναω για να μου μιλας, γιατι γερασαμε πια και δε μενει πολυς χρονος και πρεπει να προλαβεις να μου τα πεις ολα - ξυπνα και μιλα μου, ξυπνα- κι εσυ θα κλωτσας την κουβερτα και θα με διωχνεις κι υστερα θα τυλιγεσαι γυρω μου και θα με σκεπαζεσαι, κι ας γρινιαζεις για τη ζεστη, και θα μου λες κοιμησου. και θα κοιμαμαι.
ζεστη. περασε η ωρα.
μυριζει βενζινη και καμενη σαρκα.
κοιταζω τα ηλιθια παιδικα μου γραμματα-δεν ξερω πως να μεγαλωσω. κοιταζω το ονομα σου. παλι ειπα πολλα. ανασαινω, δεν ανασαινω. περιμενω. οσο καιγομαι, ακουω τα βηματα σου να με ψαχνουν.
ξερω, θα με βρεις. θα χασω παλι. οσο βαθια και να κρυφτω στις φλογες, θα με βρεις, το ξερω.
μου το χες πει, ετσι πρεπει να ναι. περιμενω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου