Χειμώνας

Χειμώνας-που θα πει, κουκουλώνεσαι μέχρι το κεφάλι και προχωράς με τα μάτια χαμηλωμένα

για να αποφύγεις τους ζητιάνους στο δρόμο

Μοιάζει το κρύο να μεγαλώνει τις τύψεις σου , ή οι τύψεις να μεγαλώνουν από το κρύο

Μακάρι να ήταν ο κόσμος λίγο πιο μικρός.

Τότε θα τον κάναμε κουβάρι και θα τον βάζαμε στις τσέπες μας και θα τον κρατούσαμε ζεστό

μέχρι να φτάσουμε σπίτι,

και σκέφτεσαι, ευτυχώς υπάρχει κι αυτό το σπίτι

έχω λες, κι ευτυχώς υπάρχει κι αυτό το κρεβάτι για να μπορείς να προβάλεις τα όνειρά σου

κάθε βράδυ κάτω από τα σκεπάσματα, με πανί το πάπλωμα, και θεατές

εσένα. Και το χειμώνα.

Να μου μιλάς πιο πολύ το χειμώνα, να μου μιλάς γιατι στιγμές οι λέξεις μου παγώνουν στην άκρη των χειλιών μου και φοβάμαι πώς θα ξεχάσω τη γλώσσα μας στο τέλος.

Και να μ' αγκαλιάζεις πιο πολύ το χειμώνα, όχι που κάνει κρύο, μα για να μην ξεχάσεις να χρησιμοποιείς τα χέρια σου , για να μην παγώσουν και πέσουν

Και μοιάζει αυτή η ζέστη με την ευτυχία και την πρέζα όπως ανεβαίνει σιγά σιγά στα κόκαλά μου. Μοιάζει συμπαγής η ευτυχία, την φυλάω σε κύβους στο ντουλάπι

και την ρίχνω στον καφέ τα πρωινά -κι εσύ επιμένεις να βάζεις ζάχαρη και γάλα και λες πως ο καφές μου είναι σαν δηλητήριο

είναι, το χειμώνα, δίκιο έχεις. Η ευτυχία ζεστή μπορεί να σε σκοτώσει, μα τουλάχιστον είναι φτηνή όχι σαν τη ζάχαρη και το γάλα

είναι φτηνή και ζεματάει, και

αν μπορούσα θα την έπαιρνα μαζί μου να τη μοιράσω στον κόσμο απ' έξω, μα λιώνει γρήγορα-

και στον καφέ που τη ρίχνω, δεν προλαβαίνει να φτάσει στη γλώσσα μου να δω τη γεύση της.

Αμέσως λιώνει.

Να μ'άγαπάς το χειμώνα, πιο πολύ. Γιατί μπορώ να γίνω κουβάρι εγώ, όχι σαν τον κόσμο,

και μπορείς να με κουβαλάς στην τσέπη σου

και γιατί δε λιώνω εγώ, σαν την ευτυχία

έχω γεύση, εγώ.

Και ζεματάω.

Να με διώχνεις πιο πολυ το χειμώνα- κι ας θέλω να μένω δίπλα σου.

Να με διώχνεις το χειμώνα γιατί πρέπει να βγαίνω έξω, να σου μαζεύω τις ηλίθιες αχτίνες του ήλιου που πέφτουν στη γη, που πιστεύουν θα τα βάλουν με το χειμώνα.

Διώχνε με, γιατί πρέπει να τις μαζεύω και να τις κάνω σκόνη,

να αλατίζω το φαγητό σου με ευτυχία -

αφού επιμένεις να βάζεις στον καφέ σου γάλα και ζάχαρη.

Διώχνε με το χειμώνα-

και όταν περάσει...βλέπουμε..

είναι όλα ευκολότερα την άνοιξη.