περιμενε ακομα.

Προχωρας μπροστα να κοιταξεις μηπως υπαρχει κατι εκει- δεν ξερεις, δεν ξερεις πως ο,τι πιο απειλητικο υπαρχει γυρω μας το κουβαλαω εγω στο κεφαλι μου. Δεν ξερεις,κι ομως πας μπροστα, σηκωνεις μια μια τις πετρες κοιτας απο κατω, γυρνας πισω σ εμενα
''Ολα καλα''
παντα καλα ειναι γιατι σε βλεπω γιατι σε ανασαινω γιατι σε μασαω γιατι σε καταπινω και γεμιζω εσυ
Μετα καθεσαι στο χωμα σταυροποδι και με περιμενεις να φτασω, κι εγω σκυβω χωνω τα δαχτυλα μου στην γη που πατησες κι αρχιζω να μπουσουλαω ως εκει. Συνθλιβω το χωμα σε καθε βημα μου, τα νυχια μου γεμιζουν βρωμια, μυριζω τη σαρκα σου για να σε βρω - νυχτα, δεν μπορω αλλιως.
θελω να σου δειξω πως μεγαλωσα πια πως μπορω να αντεχω το βαρος μου και να σηκωνω κι εσενα μαζι κι η απωλεια μου ειναι ο τροπος μου να σε γεμιζω.
να σου δειξω πως εγω δεν ειμαι σαν τους αλλους, εγω ειμαι αλλιως, εγω μαζευω τα σκουπιδια σου και σου χαριζω χαρταετους και γεμιζω τις τσεπες σου σαιτες να γραφουμε γραμματα στους φιλους μας
η να σημαδευουμε τα πουλια, να τα γκρεμιζουμε και να φοραμε το πετσι τους στα ονειρα μας.
καταλαβες; εγω δεν ειμαι σαν τους αλλους.
Α, κι εσυ δεν εισαι σαν τους αλλους. Ακομη στο χωμα, με περιμενεις να διασχισω κολυμπωντας τη στερια με τα νυχια μου για κουπι και κανεναν ανεμο στο πλευρο μου-μα περιμενεις.
Οχι, ξερω.. μην φοβασαι,μη μιλας γιατι η νυχτα σε σκεπαζει κι η φωνη σου δεν θυμαται και με προσπερνα αδιαφορα
ξερω. Αυτη η συνηθεια δεν ειναι ερωτας.
ερωτας ειναι ο δρομος που μπουσουλαω ,
ειναι που οταν φτασω θα μου ανοιξεις εσυ την πορτα με μια σαιτα και ενα κουφαρι πουλιου στα χερια
-ξερεις.
θελω να φτασω, να φτασω σιγα σιγα, να πιω βουλιμικα απο τις σταγονες στο μετωπο σου και να σου πω πως στο ταξιδι δεν εμαθα τιποτα, αλλα να,ειμαι εδω, και κουβαλαω και τα σπιρτα σου σ ολο το δρομο-
το τσιγαρο στα χειλια σου ειν ο ερωτας κι ο καπνος απο το στομα σου στο δικο μου.
κι αν διαβασεις στην κοιλια μου τις πληγες, θα ξερουμε κι οι δυο,
η αγαπη δεν ειναι μια γαμημενη προσθεση
αγαπη ειναι το υπολοιπο που μενει, αν διαιρεσεις εσενα με εμενα.