support

Τρίτη 11 Ιανουαρίου 2011

Να π ε φ τ ω
να πεφτω αργα: αυτη ειναι η ηδονη
τοσο βασανιστικα αργα που να μπορω
να βλεπω στον καθρεφτη τον εαυτο μου
να βουλιαζει προσπερνωντας το χτες
το φεγγαρι, το γιατι.
ετσι, για να μπορω να νιωθω πως ο αερας
ποναει περισσοτερο απο τα συναισθηματα
η απο μια κλωτσια στην κοιλια.

Να σηκωνεσαι μετα το βραδινο σου μ ε θ υ σ ι
ο αερας βρωμαει ποτο και εμετο και τα ρουχα σου κι εσυ
ολοκληρος βρωμας θλιψη.
Να πλενεις το προσωπο σου με βρεγμενες πετσετες
γιατι το νερο απο τη βρυση τρεχει με τοσο μεγαλη ορμη
που φοβασαι μηπως παρασυρει το μυαλο σου αν το ριξεις
στο κεφαλι σου.

τι σου θυμιζει;
εμενα τιποτα - δεν ξερω απ αυτα
ψεμματα!

παμε να φυγουμε
παμε,φοβαμαι
φοβαμαι, δεν μ ακους;
μ ακους, δεν φοβασαι;
και να παμε που;
που ειναι ενα μερος χωρις καθρεφτες
χωρις αερα και νερο και ορμη;
που, να υπαρξουμε μακρια απο τον εαυτο μας;

εμενα,οχι-
δεν μου θυμιζει τποτα παντως

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου