ΑΝ

καποτε.τωρα.ποτε.εμεις.σχεδον.αν.γιατι.παρελθον.μαζι.δεν.χρονος.απων.καυλα.χειμωνας.φοβος.παλι.

Φιλε, δεν θα μας σωσουν οι λεξεις. Σαπισαν, ξοφλησαν, τις καταπιαμε και τις ξερασαμε αμασητες. Γραψαμε στα μετωπα μας, γραψαμε στους τοιχους, στο ταβανι,στο πατωμα, τυπωσαμε συνθηματα στο χιονι, στα λεωφορεια, στα βλεφαρα μας. Βιαστηκαμε,φιλε, τις αγαπησαμε, τις γαμησαμε, τις πεταξαμε, τις επενδυσαμε. Βιαστηκαμε. Τωρα, να ζητησουμε τα ρεστα.. και μειναμε μ αδειες χουφτες να ζητιανευουμε καινουριες.

Και τα λογια, κι εκεινα ποσο να μας αντεξουν..κουραστηκαν, τα ιδια, τα ανοητα και αιωνια λογια μερα τη μερα, χρονο το χρονο. Βρισε και φωναξε,λοιπον, στα ζωα, στ'αμαξια, στους εραστες και στον υπνο σου-

βρισε και φωναξε λεξεις που δεν ξαναπες, λογια που δεν σου ειπαν και δεν πιστευεις.. γιατι πια δεν εχει παρακατω. Αδειες χουφτες, βλεπεις;

Τωρα, εχουμε μονο τα κυματα, τα ξυλα που καιγονται, το χωμα που πεθαινει απο τη διψα, κι εναν ουρανο που ξερει καλα να παλευει.

Τωρα, για πρωτη φορα, εχουμε κατι.

Τουτα τα κυματα,το αν, το γιατι, το μαζι, τη φωτια, το καποτε, τον φοβο και παλι,εχουμε το χωμα, τον χρονο, το εμεις, το σχεδον, και εχουμε κι εναν ουρανο-

κι εκεινος,ας μην τον εμπιστευεσαι, ξερει καλα να παλευει.

και, ΑΝ;