το υπολοιπο

Κι εγω,να. ξεριζωνω απο το μολυβι μου τα εξι γραμματα.

θα τα ριξω στον καφε σου οταν δεν κοιτας, 

να τα χεις δικα σου για παντα. 

γιατι αυτη η πραξη της διαιρεσης μου θυμιζε παντα κρεμαλα.

και πως ολα αυτα να τα χωρεσω σε δυο στεγνες κι ηλιθιες λεξεις;