Μια απο αυτές τις μέρες είμαι σίγουρη, θα σε βάλω κάτω και θα αρχίσω να σε κλωτσάω μέχρι να παρακαλάς να σε λυπηθώ
θα βάλω στο λαιμό μου τα χέρια σου και θα αρχίσω να σε σφίγγω να νιώσω τη ζωή σου στις παλάμες μου, κι εκείνη τη φλέβα που τόσα βράδια έχω περάσει χαράζοντας με το δάχτυλο, να τη νιώσω, να την κάνω να πάψει.
θα αρχίσω να σε χτυπάω με τις γροθιές μου να σε γεμίσω μελανιές και σημάδια, σαν τα ζωά
θα σε μαρκάρω να ξέρουν όλοι πως υπήρξα δικιά σου
και με τα δόντια μου στους καρπούς σου θα την ρουφήξω αυτή τη ζωή που χτυπάει και ειρωνεύεται και ιδρώνει κάτω από το δέρμα σου
Μία από αυτές τις μέρες θα σε διαλύσω στο στόμα μου, θα σε ματώσω μέχρι να στραγγίξει το αίμα από το κορμί σου θα σε σφίξω πάνω μου και θα σε πονέσω όπως κανείς και όταν θα κρύβω το άδειο σου σώμα κάτω από το μαξιλάρι μου
τα μόνα σημάδια σου θα ναι οι καύτρες από τα βλέμματα που άναψα και έσβησα πάνω σου.
(και επειδή ξέρω, θα με ρωτήσεις-ναι, πρέπει να τα κάνω όλα αυτά- πρέπει να τα κάνω
για να βρω το κουράγιο μετά
να ψιθυρίσω αυτά που πρέπει να μάθεις
στο σώμα σου που δεν θα μπορεί να ακούσει.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου