ετσι αφηνεσαι σε κατι γνωριμο :

η καταστροφη που ξερεις πως θα ρθει ειναι
μεγαλυτερη απο εκεινη που αγνοεις.
αυτη που περιμενεις
που τη μυριζεις στον αερα-
ξερεις πως θα συμβει
οπως ξερεις πως το βραδυ θα ζητησεις τα χερια της
η πως θα σου λειπει η ασφαλεια του σπιτιου σου καποια πρωινα
οταν ο ηλιος ξυπναει παγωμενος

ασφαλεια γιατι;
ποιον θα κοροιδεψεις;
η ασφαλεια που δεχεσαι η εκεινη που δινεις;

σσσ...μανα σωπα, ειμαι καλα.
και πατερα, ολα τα ελεγχω,ολα..

το αφηνεις να συμβει γιατι το περιμενεις και δεν αντεχεις αλλο
αυτη την αναμονη

και υστερα απλα συμβαινει
και το νιωθεις να συμβαινει
και το αφηνεις ,ισως το ζητας το θες κι
εκλιπαρεις
να τελειωσει γρηγορα(ο καλυτερος σου φιλος παλι;)
για να πας να αδειασεις
το κεφαλι τ αντερα και την καρδια σου
που καταπινες τοση ωρα .
-σε ικετευω σε ικετευω δεσε την καρδια μου στα ποδια σου
για να τη σερνεις παντα μαζι σου, πισω σου
οπου κι αν πας
καλυτερα στις λασπες και τους δρομους σου,
παρα παλι αυτη η αναμονη, αυτο το αδειασμα κι η θλιψη .
τους απογοητευω παλι.
κι εμενα;
μπα, το συνηθιζεις. τοτε γιατι
καθε φορα πιο πολυ ποναει;
καθε φορα πιο πολυ το περιμενω;

σ αφηνω να ρθεις κοντα,τοσο
που να μυριζεις την αποσυνθεση μου πριν ακομα σαπισω
και
σε ικετευω σε ικετευω σε ικετευω
-μανα,πατερας, κι ερωμενη-
χτυπα την πορτα κι ελα μεσα και
δεσε την καρδια μου στην πλατη σου
και τραβα τη μαζι σου
σε ικετευω
σωσε αυτη τουλαχιστον


- ε γ ω δ ε ν