support

Δευτέρα 11 Οκτωβρίου 2010

Στα ντουλαπια της κουζινας

Στα ντουλάπια της κουζίνας, πίσω από τον καφέ και τα παυσίπονα,

κρύβω δανεικές τύψεις και κλεμμένες ελπίδες- και χασίσι,

δύο τζούρες χασίσι για τις δύσκολες ώρες

Μερικές φορές ξεχνιέμαι και ανάβω τον φούρνο-

κι ύστερα δεν μπορώ να τον σβήσω

και το δωμάτιο πνίγεται στον καπνό-

έτσι πληρώνω την απερισκεψία μου.

Παίρνω ένα κοφτερό μαχαίρι και βγάζω τη φλούδα από τους λωτούς της λησμονιάς

και κερνάω πρώτα τον Οδυσσέα, μήπως πάψει να νοσταλγεί

τον Δον Κιχώτη για να ξεγράψει τους Γίγαντες του

και,τέλος, τον Χριστό ν’αρνηθεί τον Σταυρό και να χάσει την αιώνια δόξα-

ίσως θα πρεπε να κεράσω το θεό, και ν’αλλάξει το σxέδιό του, μα δεν το σκέφτηκα

Για μενα στο τέλος, δεν μένει σάρκα,

μόνο σκορπισμένες φλούδες, σαν πριονίδια από άχρηστο έπιπλο-

μου αρκεί

Ισως δεν θέλω να ξεχάσω, ή δεν πρέπει ή δεν είναι γραφτό…

ποιος νοιάζεται;

ο έχων δυο χιτώνες χαρίζει τον έναν

κι εγώ; ένα ντουλάπι γεμάτο απ’τους καρπόυς της λησμονιάς

Γι αυτό ελάτε! Μέρες ελεημοσύνης και τους χαρίζω,

όλους σας τους χαρίζω

και μάλιστα, ξεφλουδισμένους, έτοιμους

Ένα ντουλάπι γεμάτο λήθη, πίσω από κάτι δανεικές τύψεις, κλεμμένες ελπίδες και

δύο τζούρες χασίσι- αυτό όμως θα το κρατήσω για μενα.

Ξέρετε…

Για τις δύσκολες ώρες…

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου