αμφιδέξια

Μερικές φορές παγώνουν τα δάχτυλά μου
και δεν μπορώ να γράψω.
Τρίβω τις παλάμες μου μεταξύ τους. Ζεσταίνονται.
Πιάνω το μολύβι και νιώθω τη ζέστη του ξύλου
Νιώθω πως αν πιέσω το δείχτη μου λίγο παραπάνω
θα γίνει κομμάτια μέσα στο χερι μου.
Μυτερές ακκίδες στα δάχτυλά μου
όπως οι σκέψεις στο κεφάλι μου
σκέψεις που δεν μπορώ να γράψω
το κρύο έχει μουδιάσει το μολύβι.
Οι σκέψεις μου είναι σαν κι εμένα
είναι βλακώδεις και ασυνάρτητες
είναι ήχοι κυρίως και γεύσεις ή
μυρωδιές
οι εικόνες λείπουν
και πως να γράψεις μια μυρωδιά
πως να γράψεις την αλμύρα στα χείλια σου μετά το σεξ
πώς να γράψεις το ουρλιαχτό της γάτας που χτεσ βράδυ γέννησε στην αυλή σου
Πάγωσε και το μολύβι
κι οι σκέψεις είναι σαν εμένα
Πηγαινοέρχονται
χωρίς να πηγαίνουν πουθενά, μήτε κι έρχονται από κάπου
απλά προχωράνε
αφήνουν μικροσκοπικές ακκίδες στα εσωτερικά του μυαλού μου
καθώς ξεφλουδίζουν και χάνονται
Λοιπόν, πιάνω το μολύβι.
Τί να γράψω;
Πιέζω δείκτη και αντίχειρα πάνω του, το στριφογυρνάω
Τί να γράψω;
Σκέψεις.
Τα δάχτυλά μου είναι ζεστά, μα το μολύβι μούδιασε, δε γράφει.
Σπάει και κομμάτια ξύλου χώνονται στα δάχτυλά μου.
Πονάει και πώς να γράψω;
Δε βαριέσαι.

Πιάνω το μολύβι με το αριστερό...