support

Τρίτη 12 Οκτωβρίου 2010

ελα σιγα

Έλα σιγά

την ώρα που θα κοιμάμαι

στην πιο ευάλωτη στιγμή μου

και απαλά, με χέρια που δεν θα τρέμουν,

άγγιξέ με.

Φρόντισε μόνο να περπατάς μαλακά

να μην ξυπνήσεις τα θηρία

που ξεκουράζονται δίπλα στο κρεβάτι μου-

εγώ έχω μάθει και δεν φοβάμαι,

κάθε πρωί τα ταίζω με τα χέρια μου

φρέσκες τύψεις και ωμά όνειρα-

μα εσύ σιγά… να μην σ’ακούσουν.

Πλησίασε και – στο πνιγηρό σκοτάδι-

άσε τον ήχο της καρδιάς μου

να σ’ οδηγήσει κοντά.

Άναψε τα κεριά γύρω από το κρεβάτι-

εγώ συνήθισα και βρίσκω το δρόμο,

μα εσύ βαλ’τους φωτιά

με την ανάσα σου- ανάσα δράκου και ήλιου.

Σκύψε πάνω από το αυτί μου

και μην φοβηθείς όσα ξεπηδούν από το κεφάλι μου:

οι καταρράκτες θα παραμερίσουν γύρω σου

οι κεραυνοί θα σβήσουν μπροστά σου

και τα αστέρια (κι εγώ δεν ξέρω πως τα μάζεψα τόσα αστέρια)

θα φωτίσουν περισσότερο

τη σκιά σου που θα ψιθυρίζει

Έλα σιγά

Μα κι αν κάνεις φασαρία,μη φοβάσαι…θέλω να ξυπνήσω

πρέπει ν’ακούσω αυτό που θα μου ψιθυρίζεις

Έλα απαλά

την ώρα που θα κοιμάμαι

και θύμισέ μου να προλάβω

να υπάρξω πριν πεθάνω.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου